Σε κοιτάζω...και χάνομαι...ο χρόνος σταματάει και μια σελίδα γυρίζει στο μαγικό μας παραμύθι..Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει, όμως εμείς που ξετρυπώσαμε από αυτή τη σελίδα της ζωής και γνωρίσαμε την αγάπη , ξέρουμε... πως ένα κοίταγμα...ένα χάδι, αρκεί...μου χαμογελάς...και νιώθω απέραντη ευτυχία...γιατί είσαι εσύ...και αυτό αρκεί...
Μοναχικός σαν τη νύχτα...μοναχική σαν την σελήνη...χάζι έκανα μακριά σου, τα λαμπερά φώτα της πόλης που με αντικατοπτρισμόυς στόλιζαν το βαθύ μπλέ της θάλασσας...με τη σκέψη μου έτρεξα κοντά σου...δεν σ'αφήνω,δεν μ'αφηνεις...έχω γίνει η σκιά σου...έλα,πάμε να φύγουμε...να πάρουμε αυτό το καραβάκι που χρόνια μας περιμένει και να ταξιδέψουμε μακριά από κάθε τι που μας πληγώνει...
Μακάρι να 'ταν τόσο απλό...
...μα δεν γίνεται.Έτσι κι εμείς τρέχουμε μακριά με το νού μας...και συναντιόμαστε πάντα στο ίδιο σημείο...στην κορυφή ,εκεί που ακούγεται μόνο ο αγέρας και οι χτύποι της καρδιάς...εκεί που λίγοι έχουν ανέβει...
γραμμένο από την daydream-artist
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου