Πολλαπλασιάσαμε τα υπάρχοντά μας, και μειώσαμε τις αξίες μας. Μιλάμε πολύ, αγαπάμε σπάνια και μισούμε πιο συχνά. Μάθαμε πώς να εξασφαλίζουμε τα προς τα ζην, αλλά δεν μάθαμε να ζούμε. Προσθέσαμε χρόνια στη ζωή μας, αλλά όχι ζωή στα χρόνια μας .Φτάσαμε ως το φεγγάρι ,αλλά δυσκολευόμαστε να διασχίσουμε ένα δρόμο για να συναντήσουμε τον γείτονά μας. Διασπάσαμε το άτομο, αλλά όχι και τις προκαταλήψεις μας. Έχουμε υψηλότερα κτίρια, αλλά και πολύ χαμηλότερες προδιαγραφές .Πλατύτερους δρόμους, αλλά στενότερες αντιλήψεις. Ξοδεύουμε πολλά, και έχουμε λίγα. Αγοράζουμε πολύ, αλλά απολαμβάνουμε λίγο. Έχουμε μεγαλύτερα σπίτια και μικρότερες οικογένειες, Περισσότερες ανέσεις, αλλά λιγότερο χρόνο .Έχουμε περισσότερα πτυχία, αλλά λιγότερους λογικούς ανθρώπους, Περισσότερη γνώση, μα λιγότερη κρίση .Έχουμε πολλούς ειδήμονες, αλλά και περισσότερα προβλήματα. Έχουμε πλεόνασμα φαρμάκων, αλλά έλλειμμα στην ποιότητα της ζωής μας. Έχουμε υψηλότερα εισοδήματα, αλλά χαμηλότερες ηθικές αξίες. Ζούμε στην εποχή των υψηλών κερδών και των ρηχών ανθρώπινων σχέσεων. Υπάρχουν περισσότερα τρόφιμα, αλλά και χειρότερη διατροφή. Κτίζουμε πολυτελή σπίτια, αλλά διαλύουμε την οικογένεια. Η βιτρίνα της ζωής μας φαίνεται πλούσια και γεμάτη ,Η αποθήκη της όμως, είναι έρημη και άδεια.Δεν ξέρω που το βρήκα αυτό το κείμενο και ποιός έγραψε αυτά τα λόγια, μα ομολογώ να πω πως αντικατοπτρίζουν τη δική μας πραγματικότητα, αυτή που επιτάσσετε να αντιμετωπίσουμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου