Το " κρυφτό "

Μια μέρα συγκεντρώθηκαν σε κάποιο μέρος της γης όλα τα συναισθήματα και οι αξίες του ανθρώπου.
Η τρέλα αφού συστήθηκε τρεις φορές στην ανία της πρότεινε να παίξουν κρυφτό. Το ενδιαφέρον σήκωσε το φρύδι και περίμενε να ακούσει ενώ η περιέργεια χωρίς να μπορεί να κρατηθεί ρώτησε: « Τι είναι κρυφτό;»
Ο ενθουσιασμός άρχισε να χορεύει παρέα με την ευφορία και η χαρά άρχισε να πηδάει πάνω κάτω για να καταφέρει να πείσει το δίλλημα και την απάθεια την οποία δεν την ενδιέφερε ποτέ τίποτα να παίξουν κι αυτοί.
Αλλά υπήρχαν πολλοί που δεν ήθελαν να παίξουν. Η αλήθεια δεν ήθελε να παίξει γιατί ήξερε ότι ούτως η άλλος κάποια στιγμή θα την ανακάλυπταν, η υπεροψία έβρισκε το παιχνίδι χαζό ...
«Ένα, δυο, τρία...» μέτρησε η τρέλα.
Η πρώτη που κρύφτηκε ήταν η τεμπελιά, μιας και βαριόταν κρύφτηκε στον πρώτο βράχο που συνάντησε. Η πίστη πέταξε στους ουρανούς και η ζήλια κρύφτηκε στη σκιά του θριάμβου ο οποίος με τη δύναμη του κατάφερε να σκαρφαλώσει στο πιο ψηλό δέντρο. Η γενναιοδωρία δεν μπορούσε να κρυφτεί γιατί κάθε μέρος που έβρισκε της φαινόταν υπέροχο μέρος για να κρυφτεί κάποιος άλλος φίλος της οπότε την άφηνε ελεύθερη, κι έτσι η γενναιοδωρία κρύφτηκε σε μια ηλιαχτίδα. Ο εγωισμός ,αντιθέτως, βρήκε αμέσως κρυψώνα ένα καλά κρυμμένο και βολικό μέρος μόνο γι’ αυτόν. Το ψέμα πήγε και κρύφτηκε στον πάτο του ωκεανού. Το πάθος και ο πόθος κρύφτηκαν μέσα σε ένα ηφαίστειο .
Ο έρωτας δεν είχε βρει ακόμη κάπου να κρυφτεί. Έβρισκε όλες τις κρυψώνες πιασμένες , ώσπου βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και κρύφτηκε εκεί..
«...1000» μέτρησε η τρέλα και άρχισε να ψάχνει. Την πρώτη που βρήκε ήταν η τεμπελιά αφού δεν είχε κρυφτεί και πολύ μακριά. Μετά βρήκε την πίστη που μίλαγε με το Θεό , ένιωσε τον «ρυθμό» του πόθου και του πάθους στο βάθος του ηφαιστείου. Αφού βρήκε την ζήλια δεν ήταν δύσκολο να βρει και τον θρίαμβο, έπειτα βρήκε πολύ εύκολα το δίλλημα που δεν είχε ακόμη αποφασίσει που να κρυφτεί κι έτσι σιγά τους βρήκε όλους εκτός από τον έρωτα.
Η τρέλα έψαχνε παντού, πίσω από κάθε δέντρο, κάτω από κάθε πέτρα, σε κάθε κορυφή του βουνού, μα τίποτα. Όταν ήταν σχεδόν έτοιμη να τα παρατήσει, βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και άρχισε να τον κουνάει νευρικά ώσπου άκουσε ένα βογκητό πόνου. Ήταν ο έρωτας που τα αγκάθια από τα τριαντάφυλλα του είχαν πληγώσει τα μάτια.
Η τρέλα δεν ήξερε πώς να επανορθώσει , έκλαιγε, ζήταγε συγνώμη και στο τέλος υποσχέθηκε να γίνει οδηγός του έρωτα, κι έτσι από τότε...
Ο έρωτας είναι πάντα τυφλός και η τρέλα τον συνοδεύει!