Ας μην ντρεπόμαστε γι’ αυτό.
Ας μην το αφήνουμε να φοβάται επειδή είναι ολομόναχο και δεν το ακούμε σχεδόν ποτέ.
Ας το αφήσουμε να πάρει λίγο στα χέρια τα ηνία της ύπαρξης μας.
Αυτό το παιδί ξέρει καλά ότι κάθε μέρα είναι διαφορετική από την επόμενη.
Ας φροντίσουμε να νιώθει πως το αγαπάμε και πάλι.
Ας του δώσουμε χαρά, έστω και αν αυτό σημαίνει ότι θα φερθούμε με τρόπο ανοίκειο, έστω και αν αυτό φαίνεται βλακεία στα μάτια του άλλου.
Αν ακούμε το παιδί που κατοικεί στην ψυχή μας,τα μάτια μας θα λάμψουν πάλι.
Αν δεν χάσουμε την επαφή μας μ’ αυτό το παιδί, δεν θα χάσουμε την επαφή μας με τη ζωή”
P. Coelho
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου