To σπουργίτι και η κότα

Έπιασαν κουβέντα το σπουργίτι και η κότα. Το σπουργίτι καθόταν πάνω σε πέτρινο περίβολο, ενώ η κότα περπατούσε κάτω.
-"Δεν βαρέθηκες; Μόνο περπατάς και τσιμπάς", ρώτησε το σπουργίτι, "ξέχασες πως κάποτε μπορούσες και να πετάς;".

-"Και τώρα μπορώ!" προσβλήθηκε η κότα. Πήρε φόρα, άνοιξε να φτερά της και με πολλές δυσκολίες πήδηξε πάνω στο περίβολο, και μετά είπε:
-Για πες μου, δε βαρέθηκες να πηδάς και να πετάς, ξέρεις τι ωραία είναι στο κοτέτσι; Η νοικοκυρά πάντα βάζει κόκκους στο τάγιστρο, τσίμπα όσο θέλεις.

Ξαφνικά φύσησε δυνατός αέρας και η κότα άρχισε γρήγορα να κουνάει τα φτερά της, όμως δεν κατάφερε να κρατηθεί πάνω στο περίβολον και έπεσε κάτω. Ενώ το σπουργίτι άνοιξε τα φτερά του, έκανε ένα μικρό κύκλο και ξανά έκατσε πάνω στο περίβολο.

-"Τώρα βλέπεις", είπε στην κότα,"παρ' όλο που είσαι μεγάλη και δυνατή, στη ζωή σου ελπίζεις μόνο στο τάγιστρο, γαντζώνοντας ήθελες να στηριχτείς στο πέτρινο περίβολο. Ενώ εγώ στηρίζομαι μόνο στα δικά μου φτερά και στη ζωή μου έχω μόνο ένα στήριγμα: τον εαυτό μου."