Τι παιδί θα' θελες να έχεις αν μπορούσες να διαλέξεις εσύ ο γονιός; Τι θα διάλεγες; Αγόρι ή κορίτσι; Κι αν μπορούσες και κάτι παραπάνω.. Μήπως πιο έξυπνο απ΄τον μέσο όρο; Μήπως και πιο όμορφο; Ένα δυνατό έξυπνο αγοράκι ή ένα όμορφο κι έξυπνο κοριτσάκι; Ένα παιδί που θα είναι πάντα πρώτο, στο σχολείο, τον αθλητισμό, τη μουσική, το χορό; Ένα παιδί που θα ξεχωρίζει για το μυαλό του, για την ομορφιά του, για τους τρόπους του, ένα παιδί τέλειο; Το ΄χεις σκεφτεί ποτέ; Φυσικά δεν θα σου μοιάζει, φυσικά δεν θα σε χρειάζεται και φυσικά δεν θα μπορείς να το συμβουλεύσεις… Θα είσαι όμως τόσο περήφανος, δεν θα ΄χεις αγωνία για εξετάσεις, δεν θα ξαγρυπνάς με την έννοια του μήπως και να μην αρρώσταινε ποτε. ΘΑ ΗΤΑΝ ΤΟ ΙΔΑΝΙΚΟ! Τώρα σκέψου το δικό σου παιδί, αυτό που κουλουριάζεται δίπλα σου, αυτό που όταν αρρωστήσει, φοβάται, αυτό που προσπαθεί να γίνει τέλειο, αυτό που πολλές φορές δεν τα καταφέρνει σ΄όλα, που δεν τα ξέρει όλα, που σε ρωτάει, που θέλει να μάθει, αυτό που του αρέσει να παίζει και ξεχνάει τα μαθήματα, που έχει την ανάγκη σου, που έχει ανασφάλειες και φοβίες…Αυτό το παιδί που σου μοιάζει, που είναι ολόδικο σου, που όταν γελάει, γελάει η καρδιά σου, που σ΄αυτό βλέπεις τον εαυτό σου, που σε κάνει περήφανο στην παρέλαση ακόμα κι αν χάσει το βήμα, που σε κάνει περήφανο όταν λέει ποίημα ακόμα κι αν ξεχάσει τα λόγια… που το ξεχωρίζεις μέσα σε χιλιάδες παιδιά.

Σκέψου… ό,τι δεν κατάφερες εσύ δεν είναι απαραίτητο να το καταφέρει το παιδί σου… εσύ απλά να ΄σαι δίπλα του, να το προσέχεις και να τ΄αγαπάς!