Ο Λιν-Τσι διηγείται: Όταν ήμουν νεαρός μου άρεσε να κάνω βόλτες με τη μικρή βάρκα μου. Μπορούσα ώρες να περιπλανιέμαι μες στη λίμνη.
Μια νύχτα καθόμουν στη βάρκα με κλειστά μάτια. Ξαφνικά κάτι χτύπησε τη βάρκα μου. Εξοργισμένος σηκώθηκα, ήμουν έτοιμος να μαλώσω με τον άνθρωπο που με ενόχλησε, αλλά είδα μια άδεια βάρκα. Η οργή μου έπεσε στο κενό. Δε μου έμεινε τίποτα να κάνω, παρά να ξανακαθίσω, να κλείσω τα μάτια μου και ν’ αρχίσω να μελετάω την οργή μου. Εκείνη τη στιγμή έκανα το πρώτο βήμα προς τον εαυτό μου. Αυτήν την ήσυχη νύχτα πλησίασα την ψυχή μου. Η άδεια βάρκα έγινε ο δάσκαλός μου.
Μετά πολλές φορές όταν κάποιος ήθελε να με προσβάλλει και μέσα μου ξυπνούσε η οργή, εγώ γελούσα και έλεγα:
- Και αυτή η βάρκα είναι άδεια.
ΠΗΓΗ: stories4human.wordpress.com
Ο Λιν-Τσι διηγείται: Όταν ήμουν νεαρός μου άρεσε να κάνω βόλτες με τη μικρή βάρκα μου. Μπορούσα ώρες να περιπλανιέμαι μες στη λίμνη. 
3 σχόλια:
Υπέροχη η ιστορία σου Αριάδνη μου και σ΄ ευχαριστώ που τη δημοσίευσες!
Έτσι πρέπει να κάνουμε όλοι μας!Να βγάλουμε απ΄ την ψυχή μας το θυμό και την οργή μας και στη θέση τους να φωλιάσουμε την αγάπη, γιατί ξεχνάμε πολύ εύκολα ότι όλοι ήμαστε άνθρωποι!
Να ΄σαι πάντα καλά, χαρούμενη κι ευτυχισμένη!:)
Είναι μια από τις αγαπημένες μου ιστορίες, καλή σου μέρα :)
Αν καταφέρουμε και εντάξουμε στη ζωή μας όλα τα όμορφα και θετικά συναισθήματα θα μπορέσουμε να ζήσουμε μια πραγματικά ευτυχισμένη και ισορροπημένη ζωή! Να'στε και οι δυο σας πάντα καλά :)
Δημοσίευση σχολίου