Ο φόβος γεννάει ...τέρατα!

   Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια γιαγιά που είχε μια εγγονή και μια κότα.  Η γιαγιά και η κότα ήταν αχώριστες.  Μαζί έτρωγαν, μαζί κοιμόντουσαν, μαζί ξεχειμωνιάζανε.  Μια μέρα ξεκίνησαν να πάνε να φέρουν νερό από τη βρύση.  Μπροστά πήγαινε η γιαγιά με τις κατσαρόλες, πίσω πήγαινε η εγγονή με τα κατσαρολάκια και πιο πίσω η κοτούλα με κάτι μικρά δοχεία σαν αυγά.  Κι έτσι όπως πήγαιναν και οι τρεις στη σειρά, χτυπούσαν μεταξύ τους τα δοχεία και έμοιαζε σαν να πέρναγε μια παρέα μουσικών στο δρόμο.

   Μια μηλιά, καθώς περνούσαν από μπροστά της έσκυψε περίεργη για να δει τι γίνεται.  Έσκυψε όμως κάπως απότομα, κι έτσι έπεσε ένα μήλο που άρχισε να κατρακυλάει και χτύπησε την κότα στα πόδια.  Η κοτούλα κακαρίζοντας σωριάστηκε τρομαγμένη καταγής, σαν να τη χτύπησε ολόκληρος βράχος.   Το μήλο συνέχισε να κατρακυλάει, χτύπησε την εγγονή και μετά τη γιαγιά, που σωριάστηκαν κι αυτές τρομαγμένες στη γη.  Ήταν τόσος ο φόβος τους που οι φωνές τους ακούστηκαν μέχρι πέρα μακριά στο δάσος.  Ένας γέρος ξυλοκόπος που άκουσε τις φωνές έτρεξε γρήγορα να δει τι γίνεται.

- "Τι πάθατε και τσιρίζετε έτσι;" ρώτησε.

- "Ρωτάς τι έπαθα; Μια τεράστια αλεπού όρμησε καταπάνω μου να με κατασπαράξει", είπε φοβισμένη η κοτούλα.

-"Τι κακό ήταν κι αυτό! Ένας πελώριος λύκος ρίχτηκε να με φάει", είπε η εγγονή.

- "Κι εσύ τι έπαθες;" ρώτησε ο ξυλοκόπος τη γιαγιά, που έτρεμε από το φόβο.

- "Αχ, καλέ μου άνθρωπε, έπεσε επάνω μου, μια πεινασμένη αρκούδα...".

Και τότε ο ξυλοκόπος σήκωσε το μήλο που βρισκόταν στα πόδια τους και είπε :

- "Δεν είναι παρά ένα μικρό μήλο.  Ο φόβος, όμως, γεννάει τέρατα ..."!

Παραμύθι από τη Ρωσία