Δε λέω πως δεν έχεις δίκιο να πικραίνεσαι. 

Γέμισε ο τόπος σαλτιμπάγκους, που ξεπουλούν στους πάγκους τους το μέλλον σου. 

Γέμισε ο τόπος καταπατητές, που μεταμφιεσμένοι σε σωτήρες ακολουθούν 

σαν τα σκυλιά τα βήματά σου. 

Δε λέω πως δεν έχεις δίκιο να μπλοκάρεις. 

Σου σερβίρουν σε κονσέρβες αποφάσεις που δε διάλεξες. 

Ψάχνουν μεθοδικά να σε απελάσουν από την ψυχή σου. 

Να κρεμάσουν τα σχέδια σου ανάποδα, σαν νυχτερίδες, 

στους πασσάλους που οριοθέτησαν τον ορίζοντά σου. 

Δε λέω πως δεν έχεις δίκιο να φρικάρεις. 

Όμως κρατήσου. Μην αφεθείς. 

Τα πέντε πράγματα που κρύβεις μέσα σου, υπεράσπισέ τα. 

Κάτι θα γίνει. Δεν μπορεί. 

Η ζωή ποτέ δεν περιφρόνησε τους εραστές της.Και κάτι άλλο. 

Ίσως πιο ποιητικό. 

Φύτεψε άνθη στις ρωγμές της πίκρας σου. 

Κι ύστερα βρες ένα μικρούλι ξέφωτο και κάθισε, ν 'απολαύσεις τ άρωμά τους. 

Α! Κι αν θέλεις μην ξεχάσεις πως υπάρχουν πάντα κάποιοι που αξίζει να τους 

προσφέρεις ένα σου χρυσάνθεμο!

Αγαπημένο μου απόσπασμα από το «Ξεφυλλίζοντας τη σιωπή» της Αλκυόνης Παπαδάκη.