Το σπουργιτάκι και ο ουρανός

Υπήρχε κάποτε ένα μικρό σπουργίτι, που κάθε φορά που ζύγωνε μια θύελλα, ξάπλωνε ανάσκελα στο έδαφος και σήκωνε τα λεπτά ποδαράκια του προς τον ουρανό.
-«Γιατί το κάνεις αυτό;» το ρώτησε μια αλεπού.
-«Για να προστατέψω τη γη, που έχει τόσα πολλά ζωντανά πλάσματα» απάντησε το σπουργιτάκι. Σηκώνω τα πόδια μου για να συγκρατήσω τον ουρανό, αν φανούμε άτυχοι κάποια φορά και ο ουρανός πέσει επάνω μας».
Η αλεπού γέλασε ειρωνικά.
-«Με αυτά τα καχεκτικά ποδαράκια που έχεις, θα συγκρατήσεις τον απέραντο ουρανό;»
Και το μικρό σπουργίτι απάντησε:
-«Εδώ στη γη, ο καθένας έχει το δικό του κομμάτι ουρανού για να συγκρατήσει».