Η μαγεία της στιγμής!

Κάποτε ένας άνθρωπος άκουσε ότι ένας αλχημιστής είχε χάσει σε μια πολύ κοντινή όαση κάτι για το οποίο μοχθούσε πολλά χρονιά : την περίφημη λυδία λίθο, που μετέτρεπε σε χρυσό όποιο μέταλλο άγγιζε. Θέλοντας να τη βρει για να πλουτίσει, ο άνθρωπος πήρε τον δρόμο της ερήμου. Επειδή δεν ήξερε πως ακριβώς φαινόταν η λύδια λίθος, βάλθηκε να πιάνει όσα βότσαλα έβρισκε και να τα φέρνει σε επαφή με την αγκράφα της ζώνης του για δει το αποτέλεσμα. Πέρασε ένας χρόνος κι άλλος, τίποτε. Στο μεταξύ ο άνθρωπος προχωρούσε με πείσμα, επιθυμώντας να ξαναβρεί τον μαγικό λίθο. Βάδιζε λοιπόν στις διάφορες κοιλάδες και στους λόφους της ερήμου τρίβοντας στη ζώνη του το ένα βότσαλο μετά το άλλο.
Κάποιο βράδυ, πριν πέσει για ύπνο, πρόσεξε ότι η αγκράφα του είχε μετατραπεί σε χρυσό.
Ποίο απ’ τα βότσαλα όμως το είχε καταφέρει ; Το θαύμα είχε γίνει άραγε το πρωί ή τη νύχτα; Από πότε, αλήθεια, δεν ήλεγχε το αποτέλεσμα της προσπάθειας του; Ότι στην αρχή ήταν αναζήτηση ενός συγκεκριμένου στόχου είχε μετατραπεί σε μηχανική άσκηση χωρίς καμιά προσοχή ή απόλαυση. Ότι είχε ξεκινήσει σαν περιπέτεια είχε μετατραπεί σε βαρετή υποχρέωση.
Τώρα δεν είχε πια τον τρόπο να ανακαλύψει τον σωστό λίθο γιατί η αγκράφα είχε γίνει χρυσή και καμιά άλλη μετατροπή δεν θα συνέβαινε. Είχε καλύψει τη σωστή διαδρομή χωρίς να δώσει προσοχή στο θαύμα που το ανέμενε.
...Μάθε να επικεντρώνεσαι στη μαγεία της στιγμής...