
Κάποτε ένα όστρακο είπε στο γειτονικό του όστρακο:
«Εχω μέσα μου ένα μεγάλο πόνο. Είναι βαρύς και σφαιρικός και μ' έχει καταπονήσει πολύ».
Τότε το άλλο όστρακο απάντησε με αλαζονική αδιαφορία:
«Δοξασμένοι να είναι οι ουρανοί κι οι θάλασσες, εγώ δεν έχω κανέναν πόνο. Νιώθω ακμαίο και πλήρες, παντού, μέσα και έξω».
Τυχαία εκείνη τη στιγμή περνούσε ένας αστακός που άκουσε τα δύο όστρακα κι είπε στο δεύτερο όστρακο που ήταν γεμάτο αλαζονεία:
«Μπορεί εσύ να νιώθεις ακμαίο και πλήρες, ο πόνος όμως, που νιώθει ο γείτονάς σου είναι ένα μαργαριτάρι ανυπέρβλητης ομορφιάς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου