Οι γλάροι του Ηλία Βενέζη...

Ένα από τα πιο όμορφα και πολυαγαπημένα μου διηγήματα ,της ελληνικής λογοτεχνίας, είναι «οι γλάροι» του Ηλία Βενέζη…
Διαβάζοντας το, ταξιδεύεις σε εκείνο το έρημο νησάκι με τον μελαγχολικό μπάρμπα-Δημήτρη και τους δυο γλάρους του που είχε σαν παιδιά, μυρίζεις την θάλασσα που χτυπά τα βράχια, αντικρίζεις τον μοναχικό φάρο και βιώνεις τόσο έντονα το συναίσθημα της μοναξιάς, της προσμονής, της απογοήτευσης …
…Δεν έχει να κάνει με την υποτιθεμένη ευτυχία που στηρίζεται σε ακριβά υλικά αγαθά μα με την απλότητα της φύσης που σου χαρίζει τόσο όμορφες στιγμές…
Είναι κρίμα να είμαστε τόσο κοντά …μα τόσο μακριά!
Η μοναξιά καταπολεμάτε με ένα χαμόγελο και δυο κουβέντες!
Καλή ανάγνωση... http://users.att.sch.gr/ikomninou/Venezis.htm